Desja vu held ég að það sé kallað.

 Íslenska þýðingin á þessu hugtaki er skv. orðabókinni “eitthvað sem manni finnst maður hafa upplifað áður”.  Þetta “gerðist fyrir mig um daginn” eins og nútíminn orðar það .  Ég var að koma af fundi í þeirri merku nefnd Rannsóknarnefnd umferðarslysa, þar sem ég starfa sem ráðgjafi. Á leiðinni frá fundarstað óð framúr mér ungur maður á bláum XXXXXX (sennilega ekki rétt að gefa upp tegundarheitið) bíl.  Hann ók hratt , þrykkti sér framúr öllum sem urðu á vegi hans og brenndi síðan loksins á móti rauðu ljósi yfir gatnamót á Bústaðavegi rétt við Kirkjugarða Reykjavíkur í Fossvogi.  Vissulega var staðsetningin vel viðeigandi miðað við hvernig hann ók.  

 

Eins og ég sagði, þá var þetta svona “desja vu” því á fundinum höfðum við verið að fjalla um eiginlega nákvæmalega “svona” ökumann og orsakagreina slys sem leiddi til þess að maður fórst í umferðinni.

 

Það er sorglegt hvernig margir ökumenn hugsa til sjálfra sín, fjölskyldna sinna og samferðamanna.  Þeir virðast ekki hafa neinn skilning á því hvernig getur farið ef þeir, eða aðrir í kringum þá, gera mistök.  

 

Eftir að hafa starfað að umferðaröryggismálum í eina þrjá áratugi sem lögreglumaður, m.a. sem kennari í Lögregluskólanum og ráðgjafi RNU, verð ég æ meira hugsi um það hvert við stefnum.  Þótt meirihluti ökumanna sé meðvitaður um ábyrgð sína og hugi að samferðamönnum sínum þá er því miður alltaf einhver hluti sem hugsar eins og  að hann sé í tölvuleik en þar virðist hugsunin vera þessi: Ef illa fer, þá er alltaf hægt að fara í annað borð! 

 

Því miður þá er það ekki svo! 

 

Skoðið skýrslur á heimasíðu Rannsóknarnefndar umferðarslysa rnu.is og tékkið á því hvort þetta sé bara fleipur!!!