Það er komið að lokum dvalar okkar hér í BNA að þessu sinni.  Við reiknum með að yfirgefa þennan sælureit eftir 3-4 klukkutíma og koma okkur út á flugvöll.  Það er um klukkutíma akstur til Orlando Sansted en við viljum heldur vera tímanlega.  Vélin fer um kvöldmatarleytið og á að lenda heima um kl. 06 í fyrramálið.

Þetta ferðalag verður vafalaust lengi í minnum haft hjá okkur.  Það að fá tækifæri til að skoða svona drjúgan hluta af þessu víðfeðma landi hefur verið sérlega ánægjulegt og það sem meira er, við höfum fengið að kynnast hlutum BNA sem heimamenn hér á Flórída hafa sagt okkur að þeir sjálfir þekki ekkert.  Ein frú sem við hittum um daginn og býr hér sagði okkur að hún dauðöfundaði okkur af því hvað við hefðum kynnst mörgu á leiðinni, hún hefði ekki séð nærri svona mikið af landinu sem hún býr í.

Hvert okkar á auðvitað sinn uppáhaldsstað af þeim sem við höfum skoðað og þar talar auðvitað hver fyrir sig. Nashville stendur að mörgu leyti uppúr hjá mér sem og Chicago sem ég hlakka til að heimsækja aftur og skoða betur.  Flórída er fallegur staður en við fórum ekki suðurfyrir St.Petersburg að þessu sinni - suðrið verður að bíða og ekki útilokað að það verði skoðað ríðandi á vélfákum frekar en í bílum í fyllingu tímans. 

Ég hef aldrei verið sérstakur aðdáandi amerísks sjónvarps en hef skoðað það aðeins í þessari ferð (erfitt að komast hjá því, það er haft í gangi alls staðar, meira að segja á snyrtingum sumra veitingastaða). Það er athyglivert að upplifa hversu lítið er flutt af fréttum frá öðrum heimshlutum en BNA, nema auðvitað það séu stríðsfréttir þar sem hermenn Bush "berjast fyrir friði". 

Auðvitað er þessi þjóð sjálfbjarga með fréttir af eigin atburðum en samt finnst mér að það skorti nokkuð á að fjallað sé um t.d. Evrópu. Ég minnist þess eiginlega ekki að hafa séð neina frétt það heitið getur frá Evrópu nema um daginn þá var minnst á það að Karl Bretaprins hefði fengið sér vistvænan bíl!  Það sem er að gerast í ESB eða í Frakklandi, Ítalíu, Englandi nú eða Íslandi ratar alls ekki í fréttir hér. CNN er auðvitað afbragðs sjónvarpsstöð og sýnir fréttir frá öllum heiminum en mér finnst þar allt vera skýrt með hliðsjón af amerískum veruleika og gjarnan hagsmunum einnig.

Netið gefur manni færi á að fylgjast með því sem er að gerast heima og svara allra nauðsynlegustu tölvupóstum sem og blogga ef andinn kemur yfir mann.  Þannig hef ég oftast geta flett Mogganum meðan á ferðinni hefur staðið og skoðað fréttir á RUV.  Náði því t.d. að horfa á dæmalaust Kastljósviðtal við Árna Johnsen, þingmann um Baugsmál, réttarvörslukerfið og fl.  Það verður áhugavert að sjá hvaða áhrif þetta viðtal og blaðagrein Árna Johnsen hefur í för með sér. 

En annað vakti reyndar athygli mína í Mogganum í dag en það er fréttaskýring eftir Þorbjörn Þórðarson en hann segir frá því á bls. 6 í blaðinu hvernig sérsveit RLS stöðvar ökutæki.  Ágæt umfjöllun efnislega en ég velti því fyrir mér hvort þeir séu eitthvað að slaka á í notkuninni á íslensku máli þar á bæ.  Í niðurlagi fréttaskýringarinnar segir nefnilega: "...Klesst er á aftari hluta bifreiðar til að tryggja öryggi farþega þeirrar bifreiðar sem sætir eftirför..."  Svona orðalag hefði nú ekki sést þar á bæ fyrir fáum misserum.

En nóg um það - þetta á ekki að verða rafröfl um Moggann - komið að ferðalokum hér, nánar síðar.

Seinna:  Ég auðvitað steingleymdi því að óska þér til ammmmælið kæra tengdadóttir en hér og nú:  Til hamingju.

Við fylgdumst með hátíðarhöldum heimamanna á þjóðhátíðardegi þeirra frameftir degi í gær, 4. júlí.  Við röltum um í miðbænum í St. Augustine og víða og nutum veðurblíðunnar í hvívetna.  Fólk var búið að koma fyrir útistólum þar sem ein af lúðrasveitum hersins spilaði og einnig var búið að taka frá á sama hátt sæti á útsýnisstöðum við kastalann/virkið þar sem flugeldasýning var haldin um kvöldið.

Göngutúr yfir brú sem sem liggur yfir í  Anastasia-hlutann var skemmtilegur því við vorum svo heppin að sjá til höfrunga sem þar voru að eltast við fiskitorfu.  Höfrungarnir voru örugglega um 10 talsins og þeir léku listir sínar eiginlega beint undir fótum okkar þar sem við stóðum á brúnni - fín hvalaskoðun það.

Við nenntum nú ekki að bíða til 21:30 eftir flugeldasýningunni heldur horfðum á útsendingu frá einni í Wasington þar sem öflug hjómsveit spilaði 1812 forleik Tchaikovskys í samhljómi við flugeldasýningu og fallstykki.  Það var ansi flott.

Hitinn hefur heldur verið að vaxa frá því við komum hingað, hann liggur í svona 30 stigum um miðjan daginn í forsælu, ekki neitt til að hafa áhyggjur yfir.  Sólböð eru stunduð í algeru hófi en aðeins þó en mest áhersla er lögð á útiveru og afslöppun.  Þessi staður sem við erum komin á er einstaklega fallegur eins og þessi mynd sýnir glögglega en hún var tekin í ljósaskiptum í gærkvöldi í bakgarðinum hjá okkur (les á golfvellinum á bakvið hús þar sem við tókum smá hring í gær)

Í dag skjótumst við aftur til St. Petersburg að sækja þau Gunnar, Þóru, Önnu og Ara. Þetta er allnokkur bíltúr og við ætlum okkur að vera komin til þeirra fyrir kl. 19, sitja með þeim í kvöldverðinum við lok alþjóðamótsins sem þau eru á og svo keyrum við til baka og ættum að vera komin hingað til baka um kl. 1 eftir miðnætti ef allt gengur að óskum.  Í heild eru þetta um 450 mílur fram og tilbaka en allt eftir hraðbrautum nema rétt í gegnum Orlando.

Að loku:  Mér kann að hafa misheyrst en ég heyrði ekki betur en þulurinn á útihátíðinni í gær segði eitthvað á þessa leið (í laufléttri þýðingu):  Í dag er 4. júlí um öll Bandaríkin!

Hún Emily rataði alla leið á Rúrhól, sem er inni á miðjum golfvelli skammt frá bænum St. Augustin á austurströnd Flórida.  Þetta er eitt af þremur húsum sem vinnufélagi Stefaníu hefur umráð yfir hér og að mér skilst hið minnsta af þeim (samt gríðarstórt og flott!)

Við ókum hingað ein, Ari og Anna Gunnars- og Þórubörn, ákváðu í gær að verða eftir með foreldrum sínum í St. Petersburg.  Þau voru þá búin að hitta þar aðra krakka og leist betur á að vera með þeim fremur en að dingla með okkur.  Lái þeim það ekki en vantar þau sárlega hér og nú til að ráða framúr þeirri krossgátu sem það er að kveikja með þremur fjarstýringum á einu guðveithvaðmargratommu sjónvarpi og heimabíói sem hér er. Ég get valið á milli að hafa hljóð og ekki mynd eða öfugt - er að reyna að vinna í hinu núna.

Þetta var nokkuð drjúg leið sem við ókum hingað í dag, um fjórir tímar í akstri, en ferðin gekk vel, að undanskyldri klukkutíma langri umferðarsultu (traffic jam) í Orlando.  Þar var allt steinastopp og tók óratíma að vinna sig í gegnum það.

Við renndum hér í hlað skömmu fyrir kl. 15.  Okkur líst stórvel á húsið - hér er allt til alls og bara vinalegt að sjá til golfbílanna sem bruna hjá hér fyrir utan stofugluggann - ég hélt alltaf að fólk væri í golfi til að hreyfa sig - hér lætur það aka um með sig.  Best maður prófi þetta á morgun.

Ég er farinn í bæinn að kaupa steik og skella á grillið hér í garðstofunni - það beinlínis öskrar á að maður noti það og það vel og rækilega og að lokum - hér er nettenging svo vonandi verður hægt að skjóta inn einu og einu bloggi á milli golfferðanna og alls hins sem hér verður framkvæmt!

PS. Þessi færsla var reyndar skrifuð í gær en vegna óstands á intenettenginu á hótelinu þá náðist hún ekki inn svo það er bara að reyna aftur - ekki hundrað í hættunni þótt þetta rati ekki inn daglega.  Ég sá á mbl að búið er að leggja skýrslu um hættuna af hryðjuverkum fram í ríkisstjórinni og opinber útgáfa hennar er aðgengileg á netinu.  Ég hlóð henni inná tölvuna mína og ætla að lesa hana og leggja svo mat á það hvort við komum yfirhöfuð heim...

Við erum mætt á St. Petursburg Beach, búin að skila Gunna og Þóru á fundarstaðinn þeirra.  Seinni hluta dagsins notuðum við til að kanna þessa frægu strönd, horfðum á pelikanana stinga sér eftir æti, óðum í torfum af sílum í flæðarmálinu og nutum lífsins í sólinni sem hér skín.  Þetta er frábær strönd og dvölin hér suðurfrá á 27. breiddargráðu lofar góðu!

Á morgun keyrum við til St. Augustin í sumarhöllina og nú er bara að vona að það haldist þetta ágæt veður sem á bara ljómandi vel við okkur. Við höfum ekki hugmynd um hvort það er yfirhöfuð internettenging í sumarhöllinni en það verður bar að koma í ljós.  Annars nánar síðar....

Við fengum okkur smá-bíltúr í dag, nefnilega frá Memphis og til New Orleans í Luisiana.  Það eru eitthvað á milli 3 og 400 mílur.  Þetta gekk hratt og vel fyrir sig, við ókum nánast í hásuður frá 08:30 - 15:30 með örfáum stoppum og ókum inní blúsborgina og beint á hótel í útjaðri hennar.

Við skutluðumst í  bæjarferð - fórum í Franska hverfið í New Orleans og spókuðum okkur á Bourbon-street og víðar um þetta sögufræga hverfi. 

Hverfið er auðvitað ekki franskt í þeim skilningi en það er engu að síður minnisvarði um forna tíma er Fransmenn réðu hér ríkjum en það gerðu einnig Spánverjar og að sjálfsögðu heimamenn og "The English".  Margir vilja meina að blúsinn sé borinn og barnfæddur hér, annað séu bara eftirlíkingar og héðan hafa komið mörg mikilmenni tónlistarsögu 20. aldar og má þar nefna Íslandsvininn Louis Armstrong, trompetleikara og jazzgeggjara og Mahaliu Jackson, söngkonuna stórkostlegu. 

Borgin tók ágætlega á móti okkur, hann hékk þurr en það er býsna rakt og rakinn í andrúmsloftinu er mikill og fötin fljót að límast við mann.

Ég verð nú að segja það alveg hreinskilnislega að ég hef komið á meira heillandi staði á lífsleiðinni og flestir aðrir hér í BNA hafa virkað betur á mig en þessi borg, þ.e. það litla sem ég hef séð af henni.  Hér er ekki um að kenna borginni sjálfri heldur því að meðan við heimsóttum Franska hverfið var ekki laust við að um mann hríslaðist "örlítill vottur af óöryggistilfinningu".  Skemmtanahald var greinilega komið á fullt - hvarvetna var dúndrandi stemming á búllunum með tilheyrandi látum sem bárust út á götu og það var vitavonlaust að ætla að halda upp samræðum við ferðafélagana eða aðra þar sem gengið var um götur og torg, slíkur var hávaðinn - auðvitað er líka búið að vara mann við að hér sé glæpatíðni með því mesta sem gerist hér vestanhafs og það hafði áhrif á upplifunina.

Ég beið stundarkorn fyrir utan verslun meðan ferðafélagar mínir gerðu rannsókn á því sem hún hafði að bjóða. Í húsinu handan götunnar voru plaköt með myndum af íturvöxnum stúlkum og auðséð var að þær unnu ekki við að flaka karfa.

Síðan, eins og hendi væri veifað, komu þrjár nánast allsberar stúlkur gangandi út úr því sama húsi til að fá sér frískt loft.  Þær voru reyndar með einhverjar smá pjötlur utan á sér.  Ein þeirra fór að spjalla í gemsann sinn og kveikti í rettu eins og ekkert væri.  Að sjálfsögðu var myndavélin við höndina en það er víst óheimilt að setja myndir sem kunna að hafa orðið til við þetta tækifæri á bloggið en þið getið að sjálfsögðu hvatt mig til þess engu að síður.

...Við vorum niðri í bæ á föstudagssíðdegi.... en samt...þeir þyrftu að fá Stefán Eiríks og Geir Jón lánaða í nokkra daga til að koma skikki á hlutina sýnist mér - þetta var óþægilega líkt nótt í miðborg Reykjavíkur fannst mér.

Eins og alkunna er þá urðu hér miklar náttúruhamfarir í águst 2005 þegar fellibylurinn Katrín reið yfir og hér urðu flóð (20 fet =6,8 m) sem eirðu fáu. Fjöldi manna átti um sárt að binda og allnokkrir fórust.  Flóðin sitja að sögn heilmikið í heimamönnum en ekki síður sú staðreynd að það liðu í raun margir dagar uns skipulagi var komið á björgunaraðgerðir.  Fyrir þetta gagnrýndu margir Bush-stjórnina eins og flestir muna.

 Byggingarnar sem við skoðuðum lauslega í Franska hverfinu eru margar mjög sérstakar.  Um leið og þær minna sumpart á ákveðna borgarhluta í Amsterdam eða jafnvel í París eru þær hlaðnar skrauti og rimlaverki sem gefur þeim mjög sérstakan svip.

Sérstaða borgarinnar felst m.a í því að hún er byggð á óshólmum við Mississippi og það var stórfenglegt að aka hingað að borginni þar sem vegirnir voru byggðir á súlum í tugi kílómetra.  Það var líka mjög sérstakt að upplifa það að vera búinn að ferðast alla þessa leið í suðurátt og fylgja í megindráttum Mississippi.

Það klikkaði ekki að við sáum krókódíl sem var í vegkantinum skömmu áður en við komum að borginni, reyndar var það lítill alligator að sögn kunnugra - það var ekki talið vera við hæfi að stoppa og klappa litla skinninu enda er mönnum hér almennt annt um puttana á sér. 

Á morgun er nýr dagur og þá ætlum við að skoða þennan hluta BNA nánar. Planið er ekki alveg á hreinu ennþá - það þarf að spila þetta svolítið eftir aðstæðum en það styttist í að við rennum okkur suður á Florida og það verður spennandi að aka meðfram Mexicoflóanum.