Engir ísbirnir hér við Missisippi

Meðan kollegarnir heima á Fróni gættu Bangsa norður á Skaga nutum við lífsins hér í Dubuque.  Við Gunnar gerðum góðan túr í ræktina og þar var tekið rækilega á því, í það minnsta gerði Gunnar það.  Hann henti upp nokkrum tonnum af járni meðan ég fór vægar í sakirnar, enda ekki verið tíður gestur í líkamsræktarsölum s.l. mánuð en það er alltaf kærkomið að taka örlítið á því.  Við fórum í æfingasal KFUM (YMCA), ekki sá flottasti sem ég hef séð um dagana en gerði sitt gagn! 

Heimamenn taka okkur vel og spyrja margs. Það vekur athygli mína hversu almennilegir þeir eru.  Allir vilja rabba og spyrja einhvers og efna til spjalls og þetta er ekki svona hefðbundið "háw dú jú dú" spjall eins og mér finnst ég hafa upplifað á öðrum stöðum í þessu landi heldur er verið, að því er virðist, að spyrja spurninga og ræða um daginn og veginn, menn og málefni.  Þeir sem ég hef rabbað við eru allir  áhugasamir um Ísland og vita bara heilmikið um það.  Meðal þess sem fólk vill ræða við okkur eru jarðskjálftar á Íslandi sem margir hafa heyrt um.  Það vakti athygli mína.  Kannski skiptir máli að við erum stödd í háskólabæ?

Á meðan við drengirnir fegruðum kroppinn með æfingum fóru stúlkurnar á snyrtistofu.  Eftir þá heimsókn eru þær allar með fagurlega skreyttar neglur og snyrtar hendur og Stefanía sagði að af þeim sökum væri henni ómögulegt að svara í símann, það gæti farið með herlegheitin!

Af eintómri skyldurækni heimsóttum við mótorhjólabúð og viti menn, þar fann ég draumahjólið.  Það er af gerðinni Harley Davidson (nema hvað?) Screaming Eagle, hátíðarútgáfa, og kostar litla 35 þúsund dollara. Þegar hefur verði sett upp 3ja ára fjárhagsáætlun um hvernig fjármagna megi kaup á slíkum grip sem er með allan hugsanlegan aukabúnað.  Það er allt í lagi að láta sig dreyma og það vill til að kjarasamningar okkar lögreglumanna eru lausir nú í haust og bara að sjá hvernig gengur að ná fram "réttlátum" launaleiðréttingum sem gefa manni kost á að kaupa sér slíkan sjálfsagðan fararskjóta!

Smellpassar!