Verðum við strandarglópar vegna flugumferðarstjóra?

Við sjáum það í fjölmiðlum heima að flugumferðarstjórar hafa einu sinni enn boðað til verkfalla.  Þetta gerist af og til að þeir þurfi að hvetja viðsemjendur sína með þessum hætti og draga þá að samningaborðinu.  Vonandi að ekki þurfi að koma til aðgerða sem setja strik í ferðalög til og frá landinu - það væri hálfgert hermdarverk á ferðamannaiðnaði og ferðalögum okkar Íslendinga. Þótt ég kunni ágætlega við mig hér í útlandinu er ekki víst að ég nenni að eyða hér hálfu sumrinu að bíða eftir að deilan leysist svo ég vona að stjórarnir fái sem fyrst feitt tilboð frá Fugstoðum / samgönguráðherra sem dragi launin þeirra úr einni millu og í tvær og þá verða allir sáttir.

En nóg um flugumferðarstjórn - við lifum sannkallaða sæludaga núna.  Það er dekrað við okkur og við dekrum við okkur sjálf eins og fram hefur komið áður á þessum vettvangi.  Búið er að skoða  helstu sögustaði, fara í miðbæinn og úthverfin, skanna kaupfélögin og veitingastaði en umfram allt þá lætur fólk sér líða vel.

Dvölin hér í Iowa fer að styttast í annan endann.  Búið er að setja upp drög að nýju ferðaplani sem tekur mið af flóðunum í Missisippi en nánar verður greint frá því þegar það er endanlega tilbúið.

Dagurinn í gær endaði með heimsókn á japanska veitingastaðinn Taiko.  Þar raða gestir sér í kringum kokkinn sem eldar ofan í þá. Þetta var skemmtileg heimsókn á fínan veitingastað og maturinn stóð alveg undir væntingum.  Kokkurinn fór liprum höndum um grillið, hélt m.a.s. smá sýningu á því hvernig hægt er að láta steikarspaðana svífa í loftinu og lenda svo nokkrum snúningum síðan í öruggum höndum hans.  Að sjálfsögðu var flamberað með tilþrifum. 

Mér þótti eitt atriði reyndar frekar fyndið í þessari heimsókn en það var þegar kokkurinn spurði okkur hvaðan við værum og eftir að við höfðum sagt það þá spurði ég hann hvaðan hann væri því enskan hans var ekki nema svona la la. 

Hann svaraði af stakri kurteisi að hann væri frá Kína en mér fannst sem honum þætti það verra að viðurkenna að hann væri frá Kína en ynni á Japönskum stað. 

Þetta minnti mig örlítið á frábært atriði í myndinni hennar Guðnýjar Halldórsdóttur "Karlakórinn Hekla" þegar grænlenski vinnumaðurinn frá Íslandi var búinn að opna kínverskan veitingastað í Gautaborg og það gekk ágætlega í Svíana...