Grand Ole Opry o.fl.

Í dag var semsagt dagurinn sem við kynntum okkur alla helstu leyndardóma Nashville.  Fórum snemma í morgun og keyptum okkur miða á þriðjudagstónleikana í Grand Ole Opry, heimsóttum ýmsa áhugaverða staði í miðbænum og eignuðumst m.a. nýjan vin, nefnilega hann Davíð Andrésson (David Andersen).  Hann er danskættaður heimamaður sem gegnir því merkilega starfi að vera "tónlistarambassador" í Contry Hall of Fame.(sjá davidandersenmusic.com)  Við settumst þar inn til að fá okkur svaladrykk og fljótlega gaf hann sig á tal við okkur og vildi vita hvaðan við værum. 

Hann lék nokkrar slagara á gítarinn og við rauluðum með en auðvitað var ómögulegt að maðurinn, sem kunni nokkur orð í dönsku og er þar með nánast frændi okkar, kynni ekki neitt íslenskt lag! 

Ég kenndi honum því í snarhasti Tondeleyó og eftir það erum við órjúfanlegir fóstbræður!

Dagurinn leið svo í rólegheitum og afslöppun (reyndar þurftu menn að kaupa sér hatta og kántrýskyrtur) uns tími var kominn til að mæta í Grand Ole Opry.  Tónleikarnir áttu að byrja kl. 19 og við vorum komin á svæðið kl. rúmlega 18.  Áttum sæti á fínum stað í þessu fræga húsi og biðum eftir að tónleikarnir hæfust.

Eins og allir kántrýunnendur vita (og ég vissi ekki!) þá er tónleikum útvarpað beint á þriðjudögum og um helgar á Nashville útvarpsstöðinni sem má m.a. heyra á Netinu.  Þetta er semsagt heimsfrægt tónleikahús á sínu sviði og þarna hafa allir helstu kántrýtónlistamenn BNA , komið fram.  Húsið er geysistórt, ég giska á að það rúmi um 2000 manns og svo skemmtilega háttar til að það skiptir sennilega ekki neinu máli hvar maður situr í því, alls staðar eru sömu möguleikar að sjá og heyra, þökk sé nútímatækni.  Hjónin Þóra og Gunni svo og Anna og Stefanía bjuggu sig upp að hætti heimamanna en við Ari létum okkur nú nægja að vera bara eins og venjulegir Íslendingar til fara.  Því verður nú ekki neitað að þau voru býsna flott.

Tónleikarnir báru þess merki að vera útvarpsefni hér í BNA. Á milli atriða voru að sjálfsögðu hefðbundin auglýsingahlé þar sem þulur las upp úr ræðustól á sviðinu en það gerði þetta bara skemmtilegra.

Mér taldist til að alls hefðu komið fram 8 bönd á tónleikunum, hvert öðru glæsilegra.  Fyrstir voru aldraðir heiðursmenn sem kunnu eitt og annað fyrir sér en síðan rak hver atburðurinn annan en síðastur var strákur með hljómsveit sína ,Josh Turner, gríðarlega flottur söngvari.  Hann var greinilega aðalaðdráttaraflið því ungir sem aldnir þustu uppað sviðinu með myndavélarnar á lofti og hvarvetna heyrðist hrópað; "ó mæ god, ó mæ god"

Þetta voru mínir fyrstu kántrýtónleikar á lífsleiðinni og ég held að þetta verði ekki þeir síðustu sem ég sæki.  Það hljóta að teljast forréttindi að fá að fara á fyrstu tónleikana í frægasta kántrýtónleikahúsi veraldarinnar!

Frábær dagur kominn að kvöldi - á morgun ökum við til Memphis að líta eftir Elvis og tékka á heimaslóðum hans.  Ætlunin er að vera þar í tvær nætur en við látum þetta bara ráðast. 

Eitt gullkorn - Gunni gengur nú undir nafninu Aussy því heimamenn halda að hann sé Ástrali og ráða það bæði af klæðaburði hans en ekki síður frábærum hæfileikum hans í að tala með suðurríkjahreim. Hreimurinn er svo mikið "að sunnan" núna að þeir halda að hann sé upprunninn í Ástralíu!!!